Merel van der Gracht: Adriaan en de anderen (73)

Adriaan en de anderen

Een toekomstroman

waarin de literatuur wordt gered

en het Huis van Oranje tot bloei komt

door Merel van der Gracht

drieënzeventig

‘Misschien moet’n wie ook maor ‘ns naor huus gaon,’ zei Ronald. De broertjes Krentenbrood liepen over de Dam, richting het slaaphuis van het Leger des Heils.

‘Weettie dan nog waor wie thuus zien?’ vroeg Erwin. ‘Wie zien al zo lang zwervers?’

‘Da is zo,’ zei Ronald. ‘Maor vreuger, da weettie toch ook nog wel, toen waor’n wie ergens thuus. Toen wie jongens waor’n.’

‘In Grunning’n!’ zei Erwin. Zijn gezicht klaarde op. ‘Da waor’n nog eens fijne tieden.’

‘Wie zien in jaor’n nie meer thuus ‘weest. Misschien bestaot ons thuus nie eens meer. Ik hoor er nooit wa euver.’

‘Grunning’n is ook erg ver weg.’

‘Ik zou er toch graog naor toe will’n. Ik denk da ‘t daor nog steeds rustig is.’

‘Hoe koom’n wie daor?’

‘Met de trein.’

‘Hep jij geld?’

‘Nee. Wie moet’n lift’n.’

‘Wanneer gaon wie?’

‘Noe.’

‘Ik hep nog wa spulletjes bie ‘t Leger des Heils staon.’

‘Wa dan?’

‘Zeep. Tandpasta.’

‘Daor gaon wie nie veur terug.’

De twee oude jongens sjokten naar de tramhalte.

‘Hoe denkie ‘n lift te krieg’n?’ vroeg Erwin.

‘Bij de RAI. Daor koom’n mens’n uut ‘t hele land. Elke dag. Wie hoev’n ze maor te vraog’n wie er naar Grunning’n riedt.’

‘Jao, da doen wie. Ik hepper zin aon. Gek, da ik jaor’n nie aon Grunning’n heb ‘dacht en da ik noe opeens terug wil.’

‘’t Is zoiets als het beleufde land,’ zei Ronald. ‘Misschien hadd’n wie er nooit weg moet’n gaon.’

‘Wa hadd’n we dan ‘moet’n?’

‘Misschien hadd’n wie postbode moet’n word’n. Dan hadd’n wie nie veul verdiend, maar waor’n wie rieker ‘weest dan noe.’

‘Misschien kan het nog. Misschien will’n ze ons wel hebb’n bie de post.’

‘In Grunning’n moet’n wie dat maor probeer’n. Ze zull’n ons nog wel kenn’n.’

‘Wie kunn’n ook sandwichman speul’n,’ zei Erwin. ‘Met reclaomebord’n op de buuk en op de rug. En daorboov’n onze beroemde kopp’n. Reclaome laop’n veur de rookworst van de Hema. Of veur de partie van Mandarijn.’

‘Brr, nee,’ zei Ronald. ‘Die kop zie je al euveral. Laot’n wie eerst naor Grunning’n gaon. Heppie nog ‘n paor cent’n veur ‘n baol shag?’

 

Hoofdstuk 73  (wordt vervolgd)

Adriaan en de anderen: Uitgeverij Compaan in Maassluis, ISBN: 978-94-903740-6-8, aantal pagina’s: 288, prijs: € 17,90 te bestellen via de plaatselijke boekhandel of via  ► Bol.com

E-mail: merelvandergracht X kempis.nl ( X = @ )

kempis.nl poetry magazine

More in: -Adriaan en de Anderen