Merel van der Gracht: Adriaan en de anderen (49)

Adriaan en de anderen

Een toekomstroman

waarin de literatuur wordt gered

en het Huis van Oranje tot bloei komt

door Merel van der Gracht

 

negenenveertig

Ronald Krentenbrood werd wakker door het kietelende ochtendlicht. Hij had lekker geslapen. In zijn dromen was hij nog altijd de felle speler die graspollen uit het veld schopte en de doellat liet trillen. Zijn ballen kwamen altijd loeihard aan en menig speler had, na contact met zo’n hard geschoten loeier, wekenlang met gekneusde kloten in het ziekenhuis gelegen.

Of het allemaal waar was? Hij was de controle over zijn geheugen kwijt. Hij herinnerde zich meer goals dan hij had gemaakt. Maar hij wist dat dat een kwaal van alle ex-profvoetballers was: door het veelvuldig koppen van een vaak keiharde bal, verloren ze veel hersencellen en zakte hun intelligentie naar een nog lager niveau dan voor voetballers gebruikelijk.

Wel wist Ronald nog dat hij niet op zijn geheugen kon vertrouwen, nog minder op zijn verstand en nog veel minder op wat hij van anderen te horen kreeg. Ach, het maakte Ronald niet veel uit. Hij vond het wel goed. Dromen was heerlijk. Jammer dat het gras ineens was vervangen door de tegels van de slaapzaal, maar ook in een slaapzaal vol mafkezen hoefde je de ogen maar te sluiten om je te koesteren in de warmte van je geschiedenis.

Hij keek rond. De meeste zwervers sliepen nog, alsof ze platgespoten waren. Dat was ook zo. Hij wist het weer.

Hij ging zitten, hing zijn benen over de bedrand en staarde naar zijn tenen. Toen naar de hele voet. Toen naar beide benen. Opeens herinnerde hij zich dat hij beide benen ooit voor zestien miljoen gulden had laten verzekeren. Jammer genoeg had hij ze nooit gebroken; als hij niet meer had kunnen spelen, was hij zestien miljoen rijker geweest. Dat was toch gauw zeven miljoen euro. Daar had hij een eigen bed voor kunnen kopen. En een eigen huis met een trainingsveldje erbij.

Wat had hij in zijn leven verkeerd gedaan? Wat was er misgegaan? En zijn broer? Ze waren toch altijd aardig geweest en ze hadden iedereen vertrouwd. Ook de voetbalmakelaars en hun financiële adviseurs, totdat die er met hun geld vandoor waren gegaan, hen achterlatend met hun roem.

Ronald werd er droevig van. Een paar tranen welden op uit zijn ogen en drupten op zijn tenen.

 

Hoofdstuk 49 – Donderdag 18 november 2010 (vervolg vrijdag)

Adriaan en de anderen: Uitgeverij Compaan in Maassluis, ISBN: 978-94-903740-6-8, aantal pagina’s: 288, prijs: € 17,90

E-mail: merelvandergracht X kempis.nl  ( X = @ )

kempis.nl # kempis poetry magazine

More in: -Adriaan en de Anderen