Leo van der Sterren gedicht: Kleine litanie van oude zielen
Leo van der Sterren
Kleine litanie van oude zielen
diep in droge breinen
linksaf de hoek om
de markering volgen
haarspeldbocht als darmrivier
ondergronds door hersens
verbindt de kwab de lob
bes en besje uil geknapt
synaps maar in de gang
staat een beeld van geest
van marmer of van geest
’t is niet uit te maken
dat beeld torent hoog
maar laag is het de ziel
de broedplaats van het
ongenode dat duwt en
perst de schuwheid uit
de luwte in de zenuwen
een gruwel maar de hersens
halen hun verhalen
in de uitstreken de uithalen
uithoeken van zichzelf
en jagen ze furieus en wit
heet het huis uit woonstee der
ziel rechtsaf de hoek om
wegbewijzering weg
gewezen dan kwijt
verloren en terecht de hersens
vermist meanderend
de harde horde in
van de sensuele symfonie
van de van de weet
veel vector lamstraal
wrede voren harde lente
want de horde tiert op jong
en jong doet pijn in oude
en verzaakte zielen in halve
en vermolmde lijven
met breinen uitgeloogd
Leo van der Sterren poetry
kempis poetry magazine
More in: Sterren, Leo van der