P.C. Hooft: Leonoor

P.C. Hooft

(1581-1647)

 

Leonoor

 

Leonoor, mijn lieve licht,

Voor uw oog de zonne zwicht

Met haar blonde stralen,

Die gansch niet, in mijn gezigt,

Bij zijn glorie halen.

 

Vonken, foelie aan die git,

Gitjes met uw gouden pit,

Bliksemt niet zoo fellik

Dat het hart, dat u aanbidt,

Te eenemaal verwellik.

 

Lieve Leonoor, gij moordt,

‘t Harte dat u toebehoort,

Met die lieve lonken,

Zoo mij niet een troostig woord

Komt in ‘t hart geklonken.

 

Woordjes kunt gij duizend smên,

Die daar geestig, aardig, heen-

Vliên als minnegoodjes.

Maar tot troost en komt er geen

Uit de ivoren slootjes.

 

Houdt uw eigen slaaf te râ.

Zalig kunt ge’em maken dra,

Zoo gij slechts laat slippen

Op zijn bede een gunstig ja

Uit die lieve lippen.

 

P.C. Hooft gedicht

kempis poetry magazine

More in: Archive G-H