Merel van der Gracht: Adriaan en de anderen (03)

 Adriaan en de anderen

Een toekomstroman waarin de literatuur wordt gered

en het Huis van Oranje tot bloei komt

door Merel van der Gracht

 

drie

Oude jongens Krentenbrood

Op een bankje in het Vondelpark zaten de oude jongens Krentenbrood te filosoferen over de toestand in de hen bekende wereld.

Erwin Krentenbrood was na te zijn ontslagen als trainer bij FC VVV te Venlo, nooit meer als trainer in het betaalde voetbal aan de bak gekomen en werkte nu als onbezoldigd jeugdscout bij Ajax. Zijn broer Ronald was al heel lang helemaal niks meer. Hun beider glansrijk gestarte trainerscarrières waren in stilte geëindigd, wat vreemd was in deze dagen, waarin de regering met graagte het volk brood en spelen gaf en voetbalhelden van vroeger koesterde.

De broers waren altijd populair geweest, maar de analyserende journalisten van het voetbalblad Hard Gras hadden wel eens geschreven dat beide na hun carrière als speler beter nooit trainer hadden kunnen worden. Ze konden de elftallen van topclubs, ware vreemdelingenlegioenen, niet bezielen met het gebruik van oer-Hollandse uitdrukkingen in een haast onverstaanbare Groningse tongval.

‘Hep jij da nou, da Oss al twee jaor landskampjoen is?’ vroeg Ronald plotseling.

‘Ik snapput,’ zei Erwin. ‘Die Jan Mandarijn, die schuuft alle cent’n van z’n sportminister naor Top Oss.’

‘Da hep altied een kluppie van niks ‘weest,’ zei Ronald.

‘Maor wel ’t kluppie van Jan,’ mijmerde Erwin. ‘Die Jan, die hepput ver ‘schopt. Van worst’nmaoker tot minister-president.’

‘Dattie worst’nmaoker hep ‘weest, is nog aon alles te merk’n,’ zei Ronald. ‘Ie draoit alles deur de vleesmool’n.’

‘Jao jao, hij hepput veur ‘t zegg’n,’ zei Erwin. Hij haalde een halfje jenever uit de binnenzak van zijn verslofte regenjas, die op de rugzijde het verregende embleem van FC Karregat toonde, de amateurclub in de vijfde klasse van de onderbond. De laatste club die hij had getraind en die nu roemloos was gedegradeerd naar de zesde klasse, de kelder van het amateurvoetbal.

Hij nam een ferme slok en overhandigde de fles zwijgend aan zijn broer.

‘Tis me wa,’ verzuchtte Erwin. ‘Wie hadd’n toentertied het systeem van Johan moet’n doorvoer’n. Vier-drie-drie. Twee spits’n, met vleugelspeulers. Da hep wa.’

‘Denk je da we dan meer hadd’n ’wonn’n?’

‘Da nie. Maor dan was Johan ons niet afvall’n. Hij hep ons kapot ‘praot, omdat wie speuld’n met ‘n centrumspits en vijf speulers achter.’

‘Da vontie laf,’ zei Ronald

‘Jao, da was laf. Hij hep geliek.’

‘Maor zelfs bij PSV kreeg ik nooit ‘noeg cent’n om goede vleugelspeulers te koop’n,’ zei Ronald. ‘Laot staon veur een echte linkspoot.’

‘Bij Feijenoord kreeg ik nauwelijks zakgeld,’ verzuchtte zijn broer.

‘Ik hep nooit de juuste man op de juuste plaots kunn’n zett’n,’ zei Ronald, een ferme slok nemend. ‘En als ik er ‘n vond, begreep ie me nie omdattie Swahili sprak.’

‘Tjao, da was de fout,’ zei Erwin. ‘Als ze in de hele wereld Grunnings zoud’n sprek’n, dan hadd’n we da probleem met taol’n nooit ‘had. Dan waor’n wie kampioenstrainers ‘weest en hadd’n wie nu ‘n eig’n huus aon de Wadd’nzee.’

‘De hele Wadd’nzee hadden wie dan kunn’n koop’n,’ zei Ronald. ‘En die waoierige eiland’n erbie.’

Een beetje stram stonden ze op en liepen naar de tramhalte om zich naar het trainingsveld van de Ajax-jeugd te begeven.

 

Hoofdstuk 3 – Woensdag 17 maart 2010 (vervolg donderdag)

Gelijkenis met bestaande personen is toevallig. Auteurs die zich in niemand van de opgevoerde personen herkennen, moeten nog wachten op eeuwige roem. Koosje en Deesje zijn wel naar hun ware leven getekend. Luud Es bestaat

E-mail: merelvandergracht X kempis.nl  (X = @))

kempis poetry magazine

More in: -Adriaan en de Anderen, Merel van der Gracht