Hank Denmore: Moord in lichtdruk (22)

Hank Denmore

Moord in lichtdruk

tweeëntwintig

428 West 42nd Street NY
Op het adres van Evelyne Steinbruch De­tective Inc. heerste de mislei­dende wan­orde van een normale kantooromgeving. De schrijfma­chine werd door de tikhit genadeloos afge­beuld, de nieuwe airco werkte nog steeds op volle toeren en Eve­lyne’s hulpje Norma zat aan de computer en tikte de laatste gegevens van een echtschei­dingszaak in. Evelyne’s compu­terdeskundige Tom Morgan, wiskun­dig doctor summa cum laude, opende de deur van het kantoor van Evelyne. De eeu­wige Pelikan vulpen in zijn rechterhand, de schoenen als altijd blinkend gepoetst, een meter negenentachtig lang, brood­mager en een bril met sterk negatieve glazen, dat was Tom Morgan ten voeten uit.
‘Evelyne, ik heb wat met de computer van het hoofdbureau van politie gespeeld en ik vond iets wat je zeker zal interesse­ren.’ zei hij met zijn zachte stem. Eve­lyne legde de map waarin ze zat te lezen op haar bureau en ging gemakkelijk zit­ten. Als Tom iets interessants te ver­tellen had moest ze daar ruim de tijd voor nemen. Met zijn zachte stem en be­dachtzaam praten was het noodzakelijk om aandachtig te luiste­ren en hem vooral niet in de rede te vallen.
‘Tja, ik heb eens nagedacht over wat jij bij dat dode meisje gevon­den had. Toen ben ik gaan grasduinen in de HQ-politiecom­puter en in het bijzonder zocht ik naar berichten die over Sperry Rand gaan. In de HQ-compu­ter staat een vermel­ding van Sperry Rand over een ongeval dat een paar dagen geleden in Harris­burg plaats vond, wat op z’n zachts gezegd een tamelijk raar ongeval was.’
‘Staat een bedrijfsongeval in de politie­computer? Dan moet dat echt een raar ongeval zijn geweest.’
‘Het ongeval op zich was niet raar, wel de tijd waarop het plaats vond. Praktisch op hetzelfde moment heeft een plotter staan werken.’
‘Dat is toch niet raar, die dingen staan altijd te werken.’
‘Ja, maar deze was een supergeheim pro­ject aan het plotten.’
‘Worden die dingen dan niet via een inge­wikkelde code afgeschermd voor onbevoeg­den?’
‘Dat is het rare in dit verhaal. Die code moet door drie ingenieurs worden inge­bracht. Ze moeten zelfs voor het intikken van hun eigen code elke dag een andere volgorde in acht nemen. Die volgorde wordt vlak voor ze de code gaan intikken door de computer gegeven.’
‘Dus Heinz, als ik het goed snap zou dit eigenlijk nooit kunnen gebeuren. Niemand kan als enkeling die code intikken.’
‘Dat heb je goed door, het is onmogelijk dat één persoon die code kraken kan. Maar ondanks dat, de controlebestan­den geven duidelijk aan dat iemand onbevoegd toegang tot dat geheime project heeft gehad.’
Plotseling knipte Evelyne met haar vin­gers: ‘De korrels die ik bij dat meisje heb gevonden kwamen van plotterpa­pier van Sperry af. Maar of dat hier thuis hoort of in Harrisburg weet ik niet.’
‘In Harrisburg, dat heb ik al uitgezocht. Zit je goed… ze missen ook een stuk plotterpapier!’
‘Daar in Harrisburg, waar dat ongeluk plaats vond?’
‘Precies, maar bij de programmeur die dat ongeluk kreeg is niets gevonden. Tenmin­ste, in zijn bureau en kledingkastje was niets van plotterpapier te vinden.’
‘Als er een stuk papier scheurt, dat wordt dat toch in de prullenbak gegooid? Wie bewaard zoiets en hoe weten ze trou­wens dat er een stuk ont­breekt?’
‘Evelyne, Evelyne, je kunt wel merken dat je maar een eenvoudige detective bent. Elke centimeter plotterpapier wordt daar geno­teerd. Het is net als in de vlieg­tuig­bouw, van een staaf aluminium wordt elke centimeter die in een vliegtuig verwerkt wordt geno­teerd. Bij een crash kan men op deze manier precies nagaan uit welke staaf een onderdeel is gemaakt en zo bijvoorbeeld materiaalver­moeid­heid achter­ha­len.’
‘Wie heeft dat ongeluk gekregen?’
‘Dat weet ik ook, ene Simmons, Ebson Sim­mons. Die ligt nog in het ziekenhuis bij te komen van zijn bloedarmoede. Hij blijkt zijn pols­slagader doorgesneden te hebben.’
‘Polsslagader doorgesneden, maar dan bloed je toch als een rund!’
‘Dat is het gekke aan dat ongeluk, door die massa bloed was er zo’n paniek dat alle veiligheidsmaatregelen vergeten wer­den. De ambulance is zo dicht mogelijk bij de plaats van het ongeval gestopt. Daar heeft men Simmons meteen ingeladen, zoiets doe je dan zonder enige controle. Pas later werd het ontbreken van dat plotterpapier ont­dekt.’
‘Dus zou ook die Simmons dat kunnen heb­ben. Maar dan moet dat ongeluk door hem in scène zijn gezet. Ik denk dat ik maar eens naar dat zieken­huis ga. Die twee­honderd­vijftig mijlen heb ik daar wel voor over.’

Hank Denmore: Moord in lichtdruk

kempis.nl poetry magazine

(wordt vervolgd)

More in: -Moord in lichtdruk