Joep Eijkens: Een mooie Cultuurnacht in Tilburg
Een mooie Cultuurnacht in Tilburg
Natuurlijk heb ik op zaterdag 27 oktober niet alle 70 acts bezocht, net zo min als alle 50 locaties waar wat te doen was. Hooguit 10 procent heb ik gezien (en gehoord) en dat was wat mij betreft al genoeg om te spreken van een mooie Tilburgse Cultuurnacht. ‘s Middags zag ik al iets van de voorbereidingen op het zonovergoten Willemsplein waar vreemde grote rode vogels startklaar hingen en waar sierlijke meisjes met donkere vlerken paradeerden op hoge stelten.
Maar het begon natuurlijk pas echt na het vallen van de duisternis. Dansgezelschap T.R.A.S.H. zorgde met een aantal skaters voor een merkwaardige openingsact in de Hall of Fame in de Spoorzone. Op een steenworp afstand gaf De Kwekerij Theaterproducties een preview van het project ‘De Fluisterende Stad’. En toen daarna gekozen moest worden uit diverse vervolgroutes viel de keuze op de Lange Nieuwstraat en directe omgeving.
Maskers
In de voormalige kapel van de Clarissen speelde Projekt Rakija, dit jaar op het Gipsyfestival winnaar van de BalkanBlues Contest. “Als nu de zusters uit hun graf zouden kunnen oprijzen en hun kapel zouden betreden”, dacht ik. “Ze zouden van schrik voor de tweede maal sterven.” Hoe anders was de sfeer in de voormalige Tarcisiusschool, beter bekend als ateliercomplex Superstedeke. Bij de ingang van het deels verduisterde gebouw kreeg men een soort mijnwerkerslamp om daarmee op ontdekkingsreis te gaan. Nooit zoveel Afrikaanse maskers en beeldjes bij elkaar gezien als bij Paul Bogaers – het deed me denken aan het helaas verdwenen Missiemuseum dat Tilburg ooit rijk was.
Varkens
Na een tijdje geluisterd te hebben naar de Tilburgse stadsdichter Esther Porcelijn vervolgden we onze weg in de Nieuwlandstraat. Die vierde als het ware zijn eigen Cultuurnacht met de meest uiteenlopende voorstellingen, performances en miniconcertjes in winkels en bij de bewoners thuis. Om een kleine, licht chauvinistische greep te doen: in Luycks Gallery zong Veronika Eijkens chansons van onder anderen George Brassens en eigen repertoire, bij Kees de slager stond een hoop volk zich voor de etalage te vergapen, kijkend naar een spiernaakte man in de koeling en bij banketbakker Van Vlerken (een stukje de Heuvelstraat in) zorgde Fardou Keuning voor een mooi tableau vivant van een rijkelijk bedeelde vrouw die de borst gaf aan haar poppenkinderen. Laatstgenoemde performances maakten deel uit van het kunstproject ‘mEAting varkenslab’ – net zoals, vermoed ik, de varkens die we op weg naar jazzpodium Paradox tegenkwamen in de Tuinstraat (nog wel in het pand waar vroeger het weekblad ‘Roomsch Leven’ zat).
Bguti
In Paradox vond wat mij betreft – mijn zus daargelaten natuurlijk – het hoogtepunt van de Cultuurnacht plaats. Hier trad de geweldige Nijmeegse bassist Pieter Douma met zijn Bguti Orchestra op. Een schitterende groep, 9 man en 1 vrouw sterk, met virtuozen als Wolter Wierbos, Morris Kliphuis en Michiel Braam.
Zo vitaal en aanstekelijk als Douma en de zijnen speelden, zo bedacht klonk daarna het gitaarspel van het Tilburgse gelegenheidskwartet 4 x 6, bestaande uit Bram Stadhouders, Jacq Palinckx, Aart Strootman en Frank Crijns.
En toen werd het tijd om door de middernachtelijke koude naar het Willemsplein te gaan voor de slotact. Veel spektakel met prehistorische monsters, donkere wezens op stelten, een wreed ogende heerseres, roodglanzende reuzevogels en een soort koningin die zich op een wereldbol weg liet voeren naar de duisternis van de nacht.
Joep Eijkens photos & text
fleursdumal.nl magazine
More in: Joep Eijkens Photos