Hank Denmore: Moord in lichtdruk (34)

Hank Denmore

Moord in lichtdruk

vierendertig
Evelyne liep met Greener naar de wagen van Otto. Die zat grijnsla­chend op hen te wachten.
‘Wat was dat allemaal?’ vroeg de inspecteur.
‘Ik was van iedereen foto’s aan het maken toen ineens die vent achter me stond. Hij zou mijn lever kapotsteken als ik de film niet afgaf. Nou dat heb ik nog nooit gedaan, daarom sloeg ik hem met de Leica op zijn hoofd. Blijkbaar werd hij moe want hij ging zomaar liggen.’
De inspecteur keek hem hoofdschuddend aan: ‘Waarom moest je van dat stelletje tuig foto’s maken. Die hebben wij ook wel in onze verzame­ling.’
‘Ja, maar niet in deze samenstelling,’ zei Evelyne. ‘Trouwens, heb je al meer kunnen ontdekken over die twee uit de Mustang?’
‘Ze hoorden bij de gang van Garcioli. Maar tot mijn verwondering staat het restant hier bij het graf van het liefje van Tino Vandez­zi. Dus die twee moeten elkaar zeer goed kennen en dat is voor mij toch een nieuwtje.’
‘Otto, ga zo snel mogelijk de film ontwikkelen en zorg voor scherpe afdrukken van alle aanwezigen.’
Evelyne draaide zich om en ging naar haar SL. De inspecteur vroeg aan Otto of die een stel afdrukken aan Brisbane wilde geven en ging ook.
In de donkere kamer sloot Otto eerst de deur af en deed het groene licht aan. Zijn ogen konden dan alvast wennen aan het weinige licht van het kleine lampje. Hij haalde de telelens van de Leica, spoelde de film terug en haalde de cassette uit de camera. Toen schakelde hij alle verlichting uit en in het volkomen donker nam hij de film uit de cassette en spoelde ze in de roestvrijstalen spiraal van een ontwik­keltankje. Toen het deksel op de tank was geschroefd deed hij het witte licht aan en ontwikkelde de film. Terwijl de film aan het spoelen was liep hij naar  wiskundig doctor Tom Morgan en vertelde wat er was gebeurd. Ook vertelde hij dat de vent die hem met een mes had bedreigd, een gelig gezicht had, als van een leverlij­der. Tom had intussen van de politiecom­puter alle gegevens en de foto’s van Doc en Knife gekregen. Knife Massini stond bekend als de luitenant van Vincente Garcioli.
Na het drogen van de film werden er op glanzend papier haarscherpe vergrotingen van het illustere gezelschap gemaakt. De doordringende, stekende geur van ossengal begeleidde het geluid van de draaiende glanspers. De leversteker stond duidelijk herkenbaar op een van de foto’s. Otto maakte een aantekening op de achterkant van de foto. De anderen waren voor hem en Tom onbekend.
Evelyne kwam binnen en zag de foto’s liggen. Vol interesse bekeek zij de haar­scherpe vergrotingen. Ze herkende Tino en zijn manager, de uitsmijter en de barkeeper. Hun naam of titel werd achter op de foto’s geschreven. Van de andere foto’s wist ze verder niemand thuis te brengen.
‘Weet je wat, ik ga met alle foto’s naar Sidney, die kan ze dan vergelijken met hun verzameling. Volgens mij komen we dan een heel eind in de goede richting.’
Ze belde met Sidney voor een afspraak en nam alle foto’s mee.
Sidney had de mappen met de fotoverzameling van alle mannen die in de laatste tien jaren ooit voor het een of andere misdrijf waren opgepakt al klaar laten leggen. Het waren dertig mappen met elk ongeveer tweehonderd foto’s. Voor ze aan de gigantische klus begon liet ze de meegebrach­te foto’s aan Sidney zien. Die haalde er al meteen Vincen­te Garcioli uit. Ook de man met het gele gezicht kreeg van hem een naam. Hij riep een bureau-agent die zat te niksen en liet hem de andere foto’s vergelijken. Omdat dit wel een hele poos zou gaan duren nam Evelyne afscheid en omdat het al bijna avond was ging ze naar huis.

Hank Denmore: Moord in lichtdruk

kempis.nl poetry magazine

(wordt vervolgd)

More in: -Moord in lichtdruk