Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Christine de Pisan
(ca. 1364-1430)
Belle, ce que j’ay requis
Belle, ce que j’ay requis
Or le vueilliez ottroier,
Car par tant de fois proier
Bien le doy avoir conquis.
Je l’ay ja si long temps quis,
Et pour trés bien emploier,
Belle, ce que j’ay requis.
Se de moy avez enquis,
Ne me devez pas noyer
Mon guerdon, ne mon loier;
Car par raison j’ai acquis,
Belle, ce que j’ay requis.
Christine de Pisan poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
Esther Porcelijn
WZDOJ?
In de trein.
Twee dames voor mij bespreken hun zorgen: “..Dus ík zeg tegen haar, je moet je kind juíst even laten huilen, anders raakt ze te gewend aan haar moeder die bij elke kik op haar afrent. Kinderen kunnen met je sollen hoor. Nou, wat ik tóen toch over mij heen kreeg! Dus ik zeg, kijk, het is maar míjn mening hoor. Ik denk dus, even tussen ons, dat ze echt overbezorgd is. Komt door de band met haar eigen moeder enzo.”
De andere vrouw antwoordt: “Maar, dan denk ik toch, waarom voel jij de behoefte om haar iets te vertellen over haar kind? Wat zegt dat over jou en jouw band met je moeder? Ik vraag het mij gewoon af hè, mijn mening.”
Ergens tussen de weilanden en de vrouwen vraag ik mij af of het waar is dat wat jij vindt van anderen en de wereld, meer zegt over jezelf dan over die wereld of die anderen.
Zou het?
Zou het zo zijn dat de tuttigheid waarin ik die vrouwen neerpen iets zegt over mij? Ben ik tuttig? Of juist bang voor tuttigheid? Moet ik daar dan iets aan doen?
Hoe wij kijken, waar onze aandacht naartoe gaat, zegt wellicht iets over onze interesses. En, filosofisch gezien, is er wat voor te zeggen dat wij zelfs alles wat wij zien/proeven/voelen, en waar wij een begrip van vormen, meer zegt over ons kenapparaat en onze hersens dan dat wij werkelijk alles waarnemen als exact beeld van de werkelijkheid. Wij kunnen bijvoorbeeld geen tijd waarnemen, maar wel verandering. Het feit dat we een concept vormen van tijd zegt iets over ons interne systeem (dat concepten op waarnemingen plakt), maar weinig over de ‘echte’ werkelijkheid.
Zou kunnen.
Maar, als je dit doortrekt dan is al onze beleving een gevolg van dit interne systeem. Al is het niet zo dat een Kantiaan je ooit, als je huilt om een zielige dierenreclame, zal beschuldigen van het bezitten van een eigenaardige verstandscategorie (interne concepten).
Het gaat hier dus niet om filosofie maar om psychologie.
Let op: De grond is hier ijskoud!
Mensen die deze: “Wat Zegt Het Over Jou”-methode toepassen bedoelen meestal dat het aanwijzen van een probleem met een ander mens, of fenomeen, in het leven iets zegt over jouw eigen angsten en problemen en dat heftige reacties op bepaald gedrag vaak wijzen op het feit dat je zelf misschien bang bent dat je zulk gedrag vertoont. Dat je iets stiekem herkent, of indirect reageert op een ander iemand uit je verleden (vader, moeder, opa). Dat je dit conflict van vroeger, dit trauma, projecteert op de persoon of het fenomeen in het heden.
‘Projectie’ is een woord wat heel veel gebruikt wordt in dit soort gesprekken. De mensen die deze WZDOJ-methode veel toepassen hebben namelijk allemaal een abonnement op het Psychologie Magazine.
Een paar voorbeelden:
Stel, je haat katten.
Vroeg of laat zal iemand vragen waarom je katten haat.
Je antwoordt dat je niet houdt van haren op je kleren en dat je hun scherpe nagels naar vindt.
De gesprekspartner zal dan vragen of er ooit iets in je leven is gebeurd (bij voorkeur in de jeugd) waardoor je nu deze gevoelens ervaart.
Dit geval is nog te doen want, inderdaad, je opa had een valse kat. Zelfs als je niet weet waarom je katten niet mag vind je het nog geen extreem domme vraag.
Dan, valt je bij het eten met vrienden in een restaurant op dat de ober heel gehaast is en amper aandacht aan je besteedt. Hij zegt niet eens ‘tot ziens’ nadat je de rekening hebt betaald.
Je vindt dit onbeleefd en klaagt erover bij je vrienden. Een vriend merkt op dat het restaurant erg vol was en dat de ober misschien met zijn handen in het haar zat door het harde werken. De vriend vindt dat jij het gedrag te snel als onbeleefd hebt afgedaan. Jij antwoordt dat je toch betaalt in een restaurant voor het eten en dat de aandacht van het personeel daarbij hoort. De vriend zegt nu dat de aandacht nu eenmaal niet altijd naar jou gericht kan zijn en hij vraagt zich af wat dit over jou zegt dat jij deze behoefte wel schijnt te hebben.
Dit laatste voorbeeld is meer een interpretatie en inlevingskwestie. Die vriend leeft zich in, jij niet. Dan nog is het zeer vervelend dat die vriend de bal naar jou kaatst en vraagt wat dit over jou zegt. Je vraagt je toch af waarom hij dit zou vragen, een ober hoort toch beleefd te zijn?
Nu, je bent zo iemand die weinig warme gevoeld koestert ten opzichte van het huwelijk.
Een vriendin van je gaat trouwen en, ondanks dat je blij bent voor haar, begrijp je werkelijk niets van die keuze, waarom zou iemand in deze tijd nog trouwen?
Je deelt je twijfels over de idee huwelijk met je vrienden en een vriendin merkt op dat dit wellicht iets over jou zou kunnen zeggen. “Ben jij zelf bang voor een commitment”, vraagt ze. Je zegt dat je denkt van niet, dat je gewoon niet snapt dat twee mensen zo’n ouderwetse afspraak nodig hebben om hun liefde te bevestigen. Je vriendin begint uiteraard weer te morren en zegt: “Klinkt toch als een indirecte vorm van bindingsangst hoor!”
Bij dit laatste voorbeeld is het zo vervelend als iemand deze methode toepast omdat je dus het hele inhoudelijke gesprek niet meer kan voeren. Je staat schaakmat. Wat je nu ook zegt, het zal allemaal een bevestiging zijn van haar vermoedens en diagnose: Bindingsangst. Zal wel.
Dan heb je nog de allerergste vorm: Het soort mensen dat minstens 5 jaar een abonnement heeft lopen op het Psychologie Magazine en de drang niet kan weerstaan om, als iemand anders in de ruimte de WZDOJ-methode heeft uitgekraamd, zelf nog even extra toegepast zegt: “Maar, wat zegt dit over jou dat jij zo begint over de achterliggende redenen van iemands gedrag?”
De opmerking lijkt scherp maar wordt jammer genoeg altijd net iets te schertsend gebracht, met een blik waaruit blijkt dat deze persoon zichzelf zeer opmerkzaam vindt, waardoor het heel naar wordt. Daarbij is het hier een retorisch trucje.
Laatst was ik op een feest en mijn vriendje had een enorme mep op zijn hoofd gekregen. Hij moest naar huis want hij knoeide bloed over de dansvloer.
Ik ging, ondanks dat ik nog wel zin had om te dansen, met hem mee naar huis.
Om afscheid te nemen van twee vriendinnen ging ik terug de dansvloer op. Ik riep dat ik naar huis ging. “Wat? Nu al??” vroeg de ene. Ik zei dat ik met mijn vriendje echt naar huis moest. “Oja!”, zei ze, “jij hebt natuurlijk een relatie!” Ik zei dat ik het zelf ook fijn zou vinden als hij met mij mee zou gaan als ik in die situatie zou zitten. Zij riep meteen uit, met de armen in de lucht op de dancemuziek: “God, wat ben ík blij dat ik geen relatie heb!” De andere vriendin riep mee. Ik kon niets meer zeggen. Ik wilde heel graag zeggen dat deze opmerking betuigt van exact het omgekeerde en dat iemand die zo’n opmerking maakt het allerliefste een vriendje zou willen hebben. Inclusief IKEA-huis met twee labradors, en wel zeven abbonementen op elke vorm van Libelle of psychowhatever, dat dit haast wel haar allergrootste droom moet zijn.
Maar ik zei het niet. Het deed pijn maar ik hield mij in.
De vraag is dus wat je aan dit fenomeen kan doen. Hoe krijgen we deze vreselijke methode van de aardbodem? Moet er wel iets aan gedaan worden?
Wat kun je nog zeggen op zo’n moment, misschien is er geen goed antwoord op de WZDOJ-methode te geven.
Is het een interessante vraag naar de fundamenten van de menselijke intentie of is het een retorisch trucje?
Wat zegt het?
Het zegt iets over mij dat ik inschat dat het nog meer over jou zegt. En zo zeggen we dingen over elkaar, prima.
Wat het over mij zegt dat ik hiermee zit?
Of ik iets heb meegemaakt waardoor ik nu..
Ja, inderdaad. Heb een enorm trauma.
Veel te groot om over te schrijven, letterlijk. Past niet op dit vel/scherm.
Gigantisch!
Esther Porcelijn: WZDOJ?
Eerder gepubliceerd in: Univers Blog
photo: fleursdumal.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Christine de Pisan
(ca 1364-1430)
ROUNDEL
When you are come, joy is so all complete,
The heart leaps in my breast, beholding you,
O flower of beauty, O rose fresh and new,
Whose slave I am, whose servitude is sweet.
Lady of gracious ways, whom all men greet
Most beautiful of women and most true,
When you are come, joy is so all complete.
For you the happy festival shall meet
In glee; with none else have I need to do
For my delight; from you alone I drew
The life and joy that make my heart to beat,
When you are come, joy is so all complete.
Christine de Pisan poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
Esther Porcelijn
Tijdmachine
(100 jaar bibliotheek Tilburg)
Als je een keer vragen hebt of ongelukkig bent
Je twijfelt of zekerheden zeker zijn,
En je wil dat iemand je verhalen deelt
Omdat je alleen bent met je ideeën.
Weet dan dat er een plek is, in elke stad
Waar je in de kast kan duiken.
Als je niet weet of nu 1988 of -89
De val van de muur en alle consequenties,
Of je dreigt te verliezen in een weddenschap
En je weet toch echt echt zeker dat die ene
Jongen uit de klas het mis had met de hoofdstad.
Weet dan dat er voor kennis een plek is.
Stel, je zoekt, terloops, de herkomst van lijden,
Je hebt een hond met allergie en vergeet steeds wie
Nou ook alweer de pasta had ontdekt,
En of fröbelen iets is wat volwassenen kunnen,
Of dat kinderbreinen kinderachtig durven zijn.
Weet dan dat je niet naar Wikipedia hoeft te surfen.
Maar dat je naar de BIEB kan.
Naar de Bieb. Naar de bieb dan!
Je kan er reizen door de tijd
Je kan er koffie drinken
Je kan er nagaan of drie maal drie wel negen is
Of de kerk zich in de mens vergist.
Je kan er lezen of het beter is je buurman te verlinken
Je kan er dromen tot je valt
Je kan er plaatjes kijken
Je kan verzinnen dat je koning bent van Nederland
Hoe een lucifer op Mars brandt,
Je kan er leren of je later op je moeder zal gaan lijken
Wat wil je bedenken? Alles? Er is vast wel iets over alles!
Wil je een taart gaan bakken? Kom maar!
Waargebeurde verhalen vertellen?
Hoe een meisje een jongen versiert?
Witte neushoorns, toekomst voorspellen,
Krachtmetingsfabels, Grote fanfares?
Hertenvlees en kattenverharing
Oude verhalen en krantenberichten
Kennis voor altijd, wat een verlichting!
Tijdmachines bouwen?
Vroeger en nu in één keer overzien:
De mensheid bekijken,
voyeuristisch, in ‘t geniep,
Het kan allemaal bij de Bieb.
Esther Porcelijn 3 maart 2013: 100 jaar bibliotheek Tilburg
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, City Poets / Stadsdichters, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Esther Porcelijn
Seconden later zijn wij allerbesten
Seconden later zijn wij allerbesten.
Hij spreekt alweer van vroeger en van toen,
van: “ weet je nog?” en onze eerste zoen.
Hij koos de mooiste, deelde wat er restte.
Wij lachend om die avond in ’t plantsoen,
de avond in het gras op Tilburg West en
ik kon niet wachten op mijn grootse test en
zag hem mijn liefje van haar goed ontdoen.
Terwijl hij alle mensen om zich rijgt,
zijn nonchalante ‘k-weet-’t-ook-niet-geste,
ben ik diegene die zacht grapt en zwijgt.
Zal ik dan toch de rake waarheid ketsen?
Hem laten zien dat ik hem overstijg?
Ach wat, ik blijf toch altijd de gekwetste.
Zevende sonnet van de Tilburgse sonnettenkrans 2012, aangeboden als gratis boekenweekgeschenk.
photo: monica richter
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Christine de Pisan
(ca 1364-1430)
BALLAD
Thou, O Love, the traitor art!
Tender once as any may,
Then the wielder of the dart
That is pointed but to slay.
Thee with reason, by my fay,
Double-visaged we declare:
One is as the ashes grey,
But one is as an angel fair.
Loth am I to find my part
In the night without a ray,
Yet desire hath stung my heart
And I sigh in sorrow’s sway.
Gentle hope will never stay
In the mansions of despair:
One to death would point the way,
But one is as an angel fair.
Hope might in my spirit start,
Death thy servant bids her nay:
While beneath thy scourge I smart,
Doleful still must be my lay,
Since to set my steps astray,
Thou at once art wheat and tare:
One is like a devil, yea,
But one is as an angel fair.
Love, thou teachest me to say
Double tribute is to pay
For thy servants everywhere:
One is grievous, well-a-day!
But one is as an angel fair.
Christine de Pisan poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
Christine de Pisan
(ca 1364-1430)
BALLAD
Ah, Death, Death, Death, to thee I make my prayer!
Come, rend me from this dolorous world apart!
Life lures no longer: since my lady fair
Would have me shun her, let my hapless heart
Be very prey to pain and sorrow’s sword.
Gladness I leave and all delight for aye,
And thee alone, O Death, have I implored
Because my lady hath bidden me good-bye.
Alas, alas, what doleful news is there!
Never to knight assailed with glaive or dart
Came heavier trouble than the woes I share,
I, who have gathered up in shame and smart
An evil greater than I may record:
Since now my love from all adventure high
Must needs withdraw, and death be my reward
Because my lady hath bidden me good-bye.
Ah, lady of mine, can’st thou such hardness dare
And suffer me in anguish to depart
For love of thee? Yet Love must witness bear
Who knoweth no age can show, nor any art,
Servant more faithful both in deed and word
Among all lovers that he might espy:
But my mishaps a worser end afford
Because my lady hath bidden me good-bye.
Ah, God of love, why sufferest thou, fair lord,
That thus in sorrow undeserved I die?
All things I leave, of all to be abhorred,
Because my lady hath bidden me good-bye.
Christine de Pisan poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
3e editie literaire festival TiLT op 23 maart 2013
Literair Variété Spektakel + Henk van Straten + Fresku + Kees van Kooten + Nelleke Noordervliet + Guus Kuijer + Jasper Henderson + Ellen Deckwitz + Delphine Lecompte + Christiaan Weijts + Jan van Mersbergen + Mark Verver + A.H.J. Dautzenberg + Thomas Möhlmann + Elfie Tromp + Goudzwartdebat + Esther Porcelijn en Tom America + VJ’s Studio M + DJ St. Paul + Thomése vs. Leeuwis vs. Neggers
Op zaterdag 23 maart 2013 vindt het literaire festival TiLT voor de derde keer plaats in Tilburg. TiLT staat voor Tilburg Literatuur & Theater. Maar ook voor deining, beweging, opschudding. En dat is precies wat het festival wil bewerkstelligen. Literatuur tot leven wekken. Boeken wakker schudden. Letteren koppelen aan andere disciplines. Muziek, film, beeldende kunst, theater. En dat allemaal in één prachtige avond. Een feest voor wie leest!
esther porcelijn & tom america
Het programma wordt dit jaar bruisender dan ooit! TiLT presenteert namelijk, in samenwerking met de CPNB, hét nationale slotfeest voor lezers in het laatste weekend van de Boekenweek. Op het programma pronken de schrijver van het Boekenweekgeschenk Kees van Kooten en Nelleke Noordervliet, schrijver van het Boekenweekessay. Ook bevestigd zijn; Guus Kuijer, Christiaan Weijts, Ellen Deckwitz, Mark Verver, Esther Porcelijn (Stadsdichter Tilburg) & Tom America, Anton Dautzenberg, P.F. Thomése, Leeuwis & Neggers, Delphine Lecompte en Thomas Möhlmann.
En een spetterende finale! Daarvoor zorgen Ivo Victoria en Rob Waumans met hun Groot Internationaal Literair Variété Spektakel. Een luchtig maar prikkelend programma vol snelinterviews (met o.a. Henk van Straten), kutrecensies, publieksparticipatie, een quiz, muziek en een mystery guest. En Fresku, de rappende revelatie van afgelopen jaar. Zij sluiten het festival af. Eén ding is zeker: het wordt een finale om niet licht te vergeten. Allemaal naar de Dommelsch Zaal!
fleursdumal.nl magazine
More in: A.H.J. Dautzenberg, Archive O-P, Art & Literature News, Elfie Tromp, Lecompte, Delphine, Porcelijn, Esther, The talk of the town, THEATRE, Tilt Festival Tilburg, Tom America
Christine de Pisan
(ca. 1364-1430)
Trés doulce dame, or suis je revenu
Trés doulce dame, or suis je revenu
Prest d’obeïr, s’il vous plait commander,
Comme vo serf vous me pouez mander.
J’ay longuement esté de joye nu
Hors du paÿs, mais, pour tout amender,
Trés doulce dame, or suis je revenu.
Mais je ne sçay s’il vous est souvenu
De moy qui vueil vous servir sanz tarder,
Et en espoir de vo grace garder,
Trés doulce dame, or suis je revenu.
Christine de Pisan poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
hollands maandblad schrijversbeurzen uitgereikt
De dichteres en theatermaakster Esther Porcelijn (1985), schrijfster en kunsthistorica Bregje Hofstede (1988) en schrijver Maxim Roozen (1991) zijn de winnaars van de Hollands Maandblad beurzen 2012/2013. De laureaten kregen de prijzen uitgereikt in Amsterdam door Wim Brands tijdens het jaarlijkse Hollands Maandblad-literatuurfeest. Porcelijn en Hofstede ontvingen elk de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs (ter waarde van € 1000), en Roozen ontving de Hollands Maandblad schrijversbeurs (ter waarde van € 2000). Alle drie de schrijvers zijn medewerkers van het 54-jaar oude toonaangevende literaire tijdschrift dat onder redactie staat van Bastiaan Bommeljé, wordt uitgegeven door Uitgeverij Nieuw Amsterdam en onlangs door het Letterenfonds en Prins Bernhard Cultuurfonds als een der vier beste literair tijdschriften van Nederland werd beloond met € 25.000 subsidie.
Porcelijn werd door de jury bekroond voor haar poëzie ‘die zonder kloppen binnenkomt’ met verzen die ‘onomwonden, gekarteld en tegendraads’ zijn. Hofstede kreeg de prijs vanwege het brede literaire spectrum dat zij bestrijkt, ‘dat reikt van dromerig proza tot hard-boiled essayistiek’. Roozen werd onderscheiden voor de ‘verbluffend vanzelfsprekende’ wijze waarop hij als debutant ‘het levensgevoel en de geesteswereld van de hedendaagse jeugd wist te schetsen’.
Eerdere laureaten van de Hollands Maandblad-beurzen waren onder anderen Vrouwkje Tuinman, Yusuf el-Halal (Ernest van der Kwast), Anke Scheeren, Nina Roos, Philip Huff en Kira Wuck.
Hollands Maandblad is het grootste zelfstandige literaire tijdschrift van Nederland en werd in 1959 opgericht door K.L. Poll. Tot de medewerkers behoren o.m. Arnon Grunberg, Leo Vroman, Kira Wuck, Eva Gerlach, Iris Le Rutte, Hugo Brandt Corstius, J.M.A. Biesheuvel, Wim Brands, Philip Huff, David Pefko, A.H.J. Dautzenberg, Maartje Wortel, Vrouwkje Tuinman en Maarten ’t Hart.
juryrapport hollands maandblad schrijversbeurzen 2012/2013
Redactie, redactieraad en uitgever van Hollands Maandblad,
tezamen met het bestuur van de Stichting Hollands Maandblad,
hebben het genoegen mede te delen dat tijdens een feestelijke bijeenkomst
te Amsterdam de Hollands Maandblad Schrijversbeurzen 2012/2013 zijn uitgereikt.
Op voordracht van redactie & redactieraad werden de volgende medewerkers
van Hollands Maandblad aangewezen als winnaar
*
Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs: categorie poëzie
esther porcelijn
*
Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs: categorieën proza & essayistiek
bregje hofstede
*
Hollands Maandblad Schrijversbeurs:
maxim roozen
*
Esther Porcelijn (1985) werd bekroond met een Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorie poëzie. En dat terwijl deze theatermaakster, toneelspeelster, schrijfster, filosofiestudente in feite weinig aanmoediging meer nodig heeft. Dat zij eind vorig jaar vrijwel gelijktijdig debuteerde met haar poëzie in Hollands Maandblad en werd uitverkoren tot stadsdichter van Tilburg was geen toeval. De laureaat heeft op talrijke podia en diverse festivals bewezen een buitengewoon multi-talent te zijn, en te beschikken over een tomeloze dadendrang, een wervelende dynamiek en een navenante pen. De jury werd onmiddellijk getroffen door haar gedichten die Hollands Maandblad binnenkwamen zonder kloppen en gewapend met woorden die even glashelder als persoonlijk, en even poëtisch als onomwonden, maar bovenal hard, gekarteld en tegendraads waren. In elk geval kreeg de lezer van Hollands Maandblad nimmer eerder nog voordat de titel van het gedicht aan de orde was bij wijze van poëtische preambule deze verzen toegeworpen:
Laten we het even niet over kwantummechanica hebben…
Even niet over mensenrechten…
Want daar loopt een vrouw met grote borsten.
Waarna een dichterlijk-wijsgerige zoektocht naar de zin van het leven volgt die klinkt als een urban rap met de urgentie van een locomotief die aan komt stormen uit de donkerste krochten van de menselijke beschaving, of misschien uit die van Tilburg. Vol verwachtingen over de letterkundige toekomst van deze laureaat kent de jury de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorie poëzie toe aan Esther Porcelijn.
Bregje Hofstede (1988) werd bekroond met de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorieën proza & essayistiek. In de ogen van de jury wist de laureaat haar diverse bijdragen aan de jaargang 2012 van Hollands Maandblad op drie overtuigende literaire fundamenten te grondvesten: ideeën, stijl en doorzettingsvermogen. Het is de jury niet ontgaan dat de laureaat ondanks, doch wellicht dankzij twee studies (Frans en Kunstgeschiedenis) die deels aan de Sorbonne en in Berlijn werden afgerond met het judicium cum laude, een bijzonder breed spectrum bestrijkt, dat reikt van dromerige fictie tot hard-boiled essayistiek. Vooral haar eersteling, het debuutverhaal over een al dan niet fictieve amour fou in de Parijse metro, waarbij de hartenklop samenvalt met het passeren van al die oh zo bekende ondergrondse stations, en haar laatsteling, een even wetenschappelijk als hartstochtelijk essay over de kosmopolitische kunstenaar en het multi-talent Alexander Alexeieff konden op unanieme bijval rekenen. De jury is ervan overtuigd dat deze laureaat nog van zich zal doen spreken, want zij heeft alles wat elke gewone sterveling zo graag zou willen hebben: intelligence, ténacité, promptitude et avant tout promesse et jeunesse. Vervuld van zowel ontzag als verwachtingen over haar schrijflust kent de jury Bregje Hofstede de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs in de categorieën proza & essayistiek toe.
Maxim Roozen (1991) werd bekroond met de Hollands Maandblad Schrijversbeurs. Hij is jong, in de ogen van de jury misschien wel benauwend jong, en toch is hij in zekere zin al gewassen door de literaire wateren die tegenwoordig zo vervaarlijk over de lage dijken van ons cultuurlandschap klotsen. Het is de jury niet ontgaan dat deze laureaat in 2009 op 17-jarige leeftijd een Wild Card wist te bemachtigen voor Write Now!-schrijfwedstrijd, die hij vervolgens zonder bloeddoping wist te winnen met een opmerkelijk verhaal dat hem meteen een pre-contract van een respectabele hoofdstedelijke uitgeverij voor een roman opleverde. Het is de jury evenmin ontgaan dat de schrijfster Maartje Wortel hem uitriep tot haar ‘jonge god’ en dat zij haar hartenkreet publiceerde nog voordat de laureaat buiten zijn vriendenkring bekend was. ‘Onthoud die naam,’ schreef zij over haar jonge god, ‘Voor nu en in de toekomst.’ Het kan dus geen toeval zijn dat het literaire debuut van deze laureaat, dat gewoon via de post in de brievenbus viel en eenmaal afgedrukt in Hollands Maandblad op de pagina stond met een verbluffende vanzelfsprekendheid alsof het altijd zo had moeten zijn. Overigens was er weinig vanzelfsprekends aan het verhaal van de laureaat, dat op treffende wijze het levensgevoel en het geestesleven van de hedendaagse jeugd wist te schetsen. De jury beseft dat de laureaat schrijven kan, de jury beseft ook dat zij de schouders van de laureaat thans belaadt met de verwachting dat hij een bijzonder talent is. Al met al leek het de redactieraad passend deze laureaat haar hoogste teken van waardering, ondersteuning en aanmoediging te verlenen, in de verwachting dat hij nog van zich zal doen spreken. Vandaar dat de jury de Hollands Maandblad Schrijversbeurs 2012/2013 toekent aan Maxim Roozen.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Art & Literature News, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Christine de Pisan
(ca. 1364-1430)
Priez, dames et damoiselles
Priez, dames et damoiselles,
Pour les bons chevaliers vaillans
Qui, pour soustenir voz querelles,
Mettent leurs corps et leurs vaillans:
Que ja Dieu ne leur soit faillans,
Ains leur doint honneur et victoire
Encontre tous leur assaillans,
Si qu’a tousjours en soit memoire.
Qui l’escu vert aux dames belles
Portent sanz estre deffaillans,
Pour demonstrer que l’onneur d’elles
Veulent, aux espées taillans,
Garder contre leur mauvueillans.
Si devez prier Dieu de gloire
Que priz et loz soient cueillans,
Si qu’a tousjours en soit memoire.
Du bon Torsay bonnes nouvelles
Avons, com preux et traveillans
Les armes Obissecourt, celles
Facent joye a ses bienvueillans;
Castelbayart qui est veillans
A poursuivre armes, chose est voire,
A honneur en soit hors saillans,
Si qu’a tousjours en soit memoire.
Or priez Dieu a yeulx moillans,
Qu’on die d’eulx si bonne hystoire,
Que chascun en soit merveillans,
Si qu’a tousjours en soit memoire.
Christine de Pisan poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
Christine de Pisan
(ca. 1364-1430)
Il me semble qu’il a cent ans
Il me semble qu’il a cent ans
Que mon ami de moy parti!
Il ara quinze jours par temps,
Il me semble qu’il a cent ans!
Ainsi m’a anuié le temps,
Car depuis lors qu’il departi
Il me semble qu’il a cent ans!
Christine de Pisan poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Pisan, Christine de
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature