In this category:

Or see the index

All categories

  1. AFRICAN AMERICAN LITERATURE
  2. AUDIO, CINEMA, RADIO & TV
  3. DANCE & PERFORMANCE
  4. DICTIONARY OF IDEAS
  5. EXHIBITION – art, art history, photos, paintings, drawings, sculpture, ready-mades, video, performing arts, collages, gallery, etc.
  6. FICTION & NON-FICTION – books, booklovers, lit. history, biography, essays, translations, short stories, columns, literature: celtic, beat, travesty, war, dada & de stijl, drugs, dead poets
  7. FLEURSDUMAL POETRY LIBRARY – classic, modern, experimental & visual & sound poetry, poetry in translation, city poets, poetry archive, pre-raphaelites, editor's choice, etc.
  8. LITERARY NEWS & EVENTS – art & literature news, in memoriam, festivals, city-poets, writers in Residence
  9. MONTAIGNE
  10. MUSEUM OF LOST CONCEPTS – invisible poetry, conceptual writing, spurensicherung
  11. MUSEUM OF NATURAL HISTORY – department of ravens & crows, birds of prey, riding a zebra, spring, summer, autumn, winter
  12. MUSEUM OF PUBLIC PROTEST
  13. MUSIC
  14. PRESS & PUBLISHING
  15. REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
  16. STORY ARCHIVE – olv van de veestraat, reading room, tales for fellow citizens
  17. STREET POETRY
  18. THEATRE
  19. TOMBEAU DE LA JEUNESSE – early death: writers, poets & artists who died young
  20. ULTIMATE LIBRARY – danse macabre, ex libris, grimm & co, fairy tales, art of reading, tales of mystery & imagination, sherlock holmes theatre, erotic poetry, ideal women
  21. WAR & PEACE
  22. ·




  1. Subscribe to new material: RSS

Joep Eijkens Photos

«« Previous page · JOEP EIJKENS: ‘DAS GRÖSSTE ANTIQUARIAT BERLINS’ · Joep Eijkens: Op de foto op Roodharigendag 2014 · Joep Eijkens: Onverwachte nieuwjaarskaart · Joep Eijkens: Els en ik · Joep Eijkens: Een tweeling? · Joep Eijkens: Een gastoptreden in de taverna van Dreher · Joep Eijkens: Voetreis door de wereld · Joep Eijkens: Foto te vernietigen, gevaarlijk! · Joep Eijkens: Het soldatenleven is mooi · Joep Eijkens: Verweesd · Joep Eijkens: Meisje · Joep Eijkens: Je allereerste herinnering

»» there is more...

JOEP EIJKENS: ‘DAS GRÖSSTE ANTIQUARIAT BERLINS’

P1210801

‘Das grösste Antiquariat Berlins’

Tegenwoordig komt het er nauwelijks meer van. Maar vroeger vond ik het een aantrekkelijke manier om een grote stad te verkennen: van het ene naar het andere antiquariaat. Want je kwam dan vaak op plekken waar je anders nooit heen zou zijn gegaan en hoefde niets te vinden om toch een leuke dag te hebben. Maar internet heeft ook wat dat betreft veel veranderd – vele antiquariaten verdwenen of zijn nog enkel virtueel te bezoeken.

P1210805

In Berlijn zijn gelukkig nog genoeg antiquariaten om de hierboven weg te volgen, al is ook daar de spoeling dunner geworden, zo merkte ik afgelopen september. Maar goed, zoveel tijd wilde ik deze keer niet spenderen. Ik koos meteen maar voor ‘Buch-Antiquariat Hennwack, das grösste Antiquariat Berlins’. De boekhandel ligt aan de Albrechtstrasse in Berlin-Steglitz en is grotendeels gevestigd in een voormalige drukkerij, te bereiken via een poort en binnenplaats. ‘Wir bieten Ihnen ca. 270.000 Bücher auf 1300 Quadratmetern’, meldt een keurige folder die al klaar ligt op de balie. Daarchter zit een vriendelijke man, op dat moment het enige personeelslid. Of ik foto’s mag maken? Dat kan ik beter aan zijn baas vragen.

P1210806

In afwachting van diens komst bezoek ik ‘mijn afdeling’: fotoboeken. Zeker, ze hebben er heel wat staan, maar kwantiteit is iets anders dan kwaliteit. Interessanter is om gang in gang uit te lopen langs de meest uiteenlopende boeken, keurig gerubriceerd – van wetenschappelijke literatuur tot Russische boeken, van judaica tot ‘Orientalistik’. Alleen al met de tijdschriften zou je een aparte winkel kunnen vullen. Er lopen overigens nauwelijks klanten rond. Het ‘Bücher-Café’ lijkt ook gesloten.

P1210807

Kijk, daar arriveert de baas. Ik mag fotograferen wat ik wil. Wist ik trouwens dat ze ook de beschikking hebben over een ‘bequemes Online-Shop-System’? Even later gaat hij zelf het internet op terwijl ik nogmaals het papieren labyrint betreed, ditmaal om wat foto’s te maken. Mooi dat Bertolt Brecht ook van de partij is.

Joep Eijkens

P1210809

P1210812

P1210814

P1210815

P1210818

P1210820

P1210822

P1210826

P1210830

P1210832

P1210835

Tekst en fotografie Joep Eijkens

fleursdumal.nl magazine

More in: - Bookstores, FDM in Berlin, Galerie Deutschland, Joep Eijkens Photos, Nachrichten aus Berlin


Joep Eijkens: Op de foto op Roodharigendag 2014

01_DSC0654

Op de foto op Roodharigendag 2014: Opeens viel me op hoe grijs minister Ronald Plasterk was. De minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties kwam afgelopen zondag naar Breda om daar het officiële startsein te geven voor de 9e editie van Redheads Day ofwel Roodharigendag. Duizenden mensen, voor het merendeel uit de doelgroep, vulden een flink stuk van de Grote Markt aan de voet van de zoals altijd feestelijke Grote Kerk. Wat Plasterk met roodharigen heeft, is me ontgaan. Het zou iets te maken hebben met zijn biologische belangstelling voor genen. Maar veel belangrijker waren zijn woorden: ‘Of het nu om je seksuele geaardheid gaat, je religieuze overtuiging of je rode haar, in Nederland moet je trots kunnen zijn op wie je bent’.
Het evenement wordt jaarlijks bezocht door redheads uit de hele wereld. Hoogtepunt was ook ditmaal het maken van de groepsfoto in het Stadspark Valkenberg. Haalde men vorig jaar het Guinnessbook of Records met 1672 roodharigen, dit jaar waren het er welgeteld 1714. Toch geen nieuw record kennelijk, want de organisatoren hadden zelf geteld. Naar hun schatting had het evenement 6000 roodharigen getrokken en daarnaast nog eens zo’n 34.000 andere bezoekers.
En fotografen? Och, zowat iedereen fotografeert. Maar mannelijke amateurfotografen, al of niet gewapend met een camerakanon, vormen wel een categorie apart op zo’n dag. Roodharige modellen te kust en te keur. En menige vrouwelijke schone ging er echt voor staan, zitten of liggen. Zou het niet leuk zijn om een fotowedstrijd te organiseren? Misschien iets voor de volgende editie van BredaPhoto dat deze week begint.
JOEP EIJKENS  – tekst & foto’s

02_DSC0485

03_DSC0506

04_DSC0514

05_DSC0522

06_DSC0545

07_DSC0550

08_DSC0565

09_DSC0570

10_DSC0611

11_DSC0646

12_DSC0659

13_DSC0661

14_DSC0671

15_DSC0682

16_DSC0691

17_DSC0713

joep eijkens photos & text 2014

fleursdumal.nl magazine

More in: Joep Eijkens Photos, Photography, The talk of the town


Joep Eijkens: Onverwachte nieuwjaarskaart

EIJKENSJ-fotoalbum009

Onverwachte nieuwjaarskaart

Misschien de mooiste, maar in elk geval de apartste nieuwjaarskaart via e-mail ontving ik deze keer van Ad en Tonny Kolen.  Dat Ad een bijzonder enthousiaste vogelaar is, weet ik al sinds ik hem jaren geleden interviewde voor het Brabants Dagblad. Maar dat hij ook mooie foto’s kon maken van vogels, was me ontschoten. En toen hij me een nieuwjaarskaart stuurde met daarop een foto van een groepje ooievaars nabij het zogeheten Geboortebos in Tilburg-Noord dacht ik eerlijk gezegd in eerste instantie aan Photoshop.

Maar nee, er stond een andere foto bij waarop dezelfde ooievaars van dichtbij te zien waren. En inderdaad, Ad haalde alle twijfel weg toen hij terugmailde dat het om ‘echte foto’s’  ging: ‘Ze zijn vrijdag 17 december 2010 genomen. Vanuit het Noorderbos langs de Zandley met de TV-toren op de achtergrond.  De groep Ooievaars werd al eerder, de 14e , door een vriend van mij gezien tussen de Spinder en het Leikeven. Onverwacht kwam ik ze hier een paar dagen later tegen.’

Volgens hem gaat het om nakomelingen van het project ‘Herintroductie van de ooievaar in Nederland’ waarmee Vogelbescherming Nederland in 1969 van start ging. Dat programma is in zoverre succesvol dat Nederland inmiddels honderden broedparen telt – met daarbij de aantekening dat de meeste paren afhankelijk zijn van menselijke hulp, ondermeer in de vorm van voedsel. Ad: ‘Hoewel het project is beëindigd, worden nog Ooievaars bij gevoerd die soms op drift gaan zoals de groep die hier werd aangetroffen.’

Zijn nieuwjaarskaart liet hij vergezeld gaan van de volgende tekst:

Onverwacht komen ze bij elkaar

en brengen de geboorte van een nieuw jaar.

Vol gezondheid, geluk, voorspoed en tevredenheid!

Een wens, waarbij ik me graag aansluit.

Joep Eijkens

joepeijkens fotoalbum

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Joep Eijkens: Els en ik

EIJKENSJ-fotoalbum003

Els en ik

He, kijk, zomaar een fotootje op het trottoir. Een pasfoto. Twee vrouwengezichten. ‘Els en ik’ valt nog net op de achterkant te lezen.  Twee vriendinnen. Gewoon gemaakt tijdens een uitstapje. Tussen het winkelen door misschien. En misschien ook weer tijdens het winkelen verloren. Uit een portemonnee gevallen. Of toch weggegooid? “Ik zie Els niet meer zitten sinds die vakantie in Benidorm.” Nee, dan was het fotootje kapot gescheurd of gelijk in de vuilcontainer verdwenen.

Ik stel me voor dat de vrouw links Els is. Ze heeft een hardere uitstraling dan haar vriendin. Katteogen. Maar dat komt misschien ook door de mascara – als dat het is. Haar vriendin – laten we haar Lisa noemen – lijkt zich veel minder opgemaakt te hebben. Beiden hebben sproeten maar niet heus. Dat zijn vuile vlekjes, modderspatjes, schoenafdrukken van voorbijgangers.

Hoe oud zijn ze op deze foto? Net in de twintig? Dan zouden ze nu een jaar of veertig kunnen zijn, getrouwd, wie weet al weer gescheiden. Maar ze zijn nog altijd vriendinnen, denk ik. “Ben je dat mooie fotootje van toen kwijt geraakt? Wat jammer. Zullen we weer eens zo’n fotootje maken? Op het station heb je zo’n fotohokje met een gordijntje.”

En als ze uit het hokje komen en de nieuwe foto zien, moeten ze lachen. Want zo’n foto werkt als een spiegel.  “Dan waren we vroeger toch wel knapper”, zegt Lisa. Maar ze heeft nog steeds de zachte mond en lichtblauwe ogen van toen. 

Joep Eijkens

joepeijkens fotoalbum 

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Joep Eijkens: Een tweeling?

EIJKENSJ-fotoalbum010

Een tweeling?

Het fotoalbumpje was bijna te vies om aan te pakken. Het lag half uit elkaar, veel kiekjes waren bevestigd met roestige nietjes of er zat smerig plakband overheen. Sommige zaten zelfs op elkaar geplakt. Maar ik kocht het toch maar. Want in de gauwigheid had ik een paar fotootjes gezien die wel ‘wat’ hadden. Zoals dat ene van twee vrouwen dat hierbij geplaatst is.

In het album delen de twee een pagina met andere mensen die ze misschien nooit ontmoet hebben: twee jongemannen van heel lang geleden met mooie petten op en een glas in de hand; een blonde vrouw in nopjesbloes; een lachende jongeheer; een lachende jongen met een rock & roll kuif; en tenslotte een ouder, toeristisch ogend echtpaar, poserend voor een meer dan levensgroot beeld van een roepend hert.

Zouden de vrouwen een tweeling zijn? Of lijkt dat alleen maar door de schijnbaar nagenoeg identieke kledij en haardracht – en door de manier waarop ze naast elkaar staan en elkaar vasthouden? Ook het vergrootglas biedt geen uitkomst. Wel zie je dan dat de rechter vrouw vrolijker lacht. En opeens vallen ook de schaduwen op van drie mensen die kennelijk rechts van de fotograaf staan. Ziet u trouwens hoe ouwelijk dat jongetje rechts op de achtergrond uit zijn ogen kijkt? Zijn korte broek maakt het er ook niet vrolijker op.

Het fotootje zou goed kunnen passen in de Deux Femmes-serie van Danny Braem, een Antwerpenaar die sinds 2008 elke dag een foto van zijn stad maakt en ook andere leuke sites runt. Kijk maar eens naar www.deuxfemmes.be  en www.charmantwerpen.be.

Joep Eijkens

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Joep Eijkens: Een gastoptreden in de taverna van Dreher

EIJKENSJ-fotoalbum008

Een gastoptreden in de taverna van Dreher

De oorspronkelijk uit Triëst afkomstige Lionella Delcampo stuurde een bijzondere foto voor onze rubriek. Ze had er een mooi verhaal bij, maar ja, de Groningse kunstenares komt dan ook uit een familie die vol verhalen zit, waaronder een aantal dramatische van tijdens de oorlog.

“Triëst had na de oorlog een aparte status”, zo vertelt ze. “Denk aan de lijn Lübeck-Triëst-Korfu: het IJzeren Gordijn, dat West- en Oost-Europa scheidde. In die tijd werd mijn vader aangenomen als hulpje in de keuken van de Amerikaanse soldaten die gelegerd waren in de stad. Ze hadden hem voor later een goede beroepsopleiding beloofd, toen een lot uit de loterij, maar het ging toch anders…Op 1 mei, Dag van de Arbeid, mocht m’n vader van zijn eigen vader niet gaan werken en dat betekende ontslag op staande voet en voor het verdere leven als ‘rood’ aangemerkt staan.”

“Er. heerste in de jaren na de oorlog grote werkloosheid”, vervolgt Lionella. “Mijn vader besloot toen, net zoals zoveel anderen, met zijn gezin te emigreren. Mijn ouders waren beide zesentwintig, mijn broertje tweeëneenhalf en ik vijf. We ondernamen een lange reis per stoomboot, een maand op zee. Een avontuur vol onvergetelijke indrukken voor een kind van die leeftijd. Het einddoel was Zuid-Amerika en wel de Chileense hoofdstad Santiago.”

Nanny

“Ik bewaar mijn mooiste herinneringen aan die tijd”, vervolgt Lionella haar verhaal. “Terwijl het voor mijn moeder een afschuwelijke periode geweest is: eenzaam en de taal niet machtig aan de andere kant van de wereld, ver van de familie, zonder telefoon of computer met Skype zoals vandaag de dag. Men communiceerde toen slechts met brieven geschreven op flinterdun blauw papier, en die waren eindeloos onderweg. Als er een vliegtuig overvloog zwaaiden wij kinderen altijd, schreeuwend: “Daaaag! Doe de groeten aan opa en omaaaa!”. Emigreren betekende toen elkaar nooit meer zien. Mijn moeder heeft veel gehuild.”

“Twee jaar later werd ons zusje geboren. In het ziekenhuis waar mijn moeder bevallen was, werkte een jonge verpleegster: Gaby Araya. Ze raakte met ons gezinnetje bevriend en werd de peetmoeder van de nieuwe baby. Ze kwam zó vaak bij ons over de vloer, dat je haar terecht onze nanny zou kunnen noemen. Ze was beeldschoon, droeg fleurige kleren en zwierige rokken en ze kon prachtig zingen. Ik leerde van haar het Castellano, dat ik toen vloeiend sprak en nu nog steeds goed versta. Van haar leerde ik ook diverse Spaanstalige liederen.”

Pippo

En dat brengt ons weer terug naar de foto.

Lionella: “Werk vinden was voor mijn vader in Chili ook niet makkelijk. De sociale verschillen waren extreem: goed in de centen of straatarm, wij hoorden bij geen van beide.  Zodoende zijn we in 1958 weer teruggegaan naar Triëst. De foto waar het hierover gaat is kort erna genomen, ik was dus een jaar of zeven, acht.”

“Met de hele familie gingen we vaak ‘s avonds uit eten in de “taverna” van de Birreria Dreher, een bekende bierbrouwerij in Triëst. Je kon er op z’n ouderwets Habsburgs eten en natuurlijk bier drinken. ‘s Zomers zat je in de zeer grote tuin buiten, ‘s winters binnen. Er speelde een uitstekende band, vooral jazzy muziek. De leider heette Pippo…- de achternaam schiet me niet te binnen – die fantastisch klarinet speelde en ze hadden ook een mooie, goede én leuke zangeres.”

“Op een avond dat we daar waren was de band ter ore gekomen dat ik mooi in het Spaans kon zingen. En toen mocht ik, omdat ik zo klein was, op een stoel gaan staan en het laten horen.  Zo te zien aan de uitdrukking van Pippo die naast me bij de microfoon staat, moet het vast de Malagueña zijn die ik aan het zingen was, met héééééle lange uithalen!”

Het gastoptreden werd een succes en zou ook zeker niet het laatste zijn, want zang en muziek zijn onverbrekelijk verbonden met het leven van deze bijzondere Groningse portretschilderes.

Joep Eijkens

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Joep Eijkens: Voetreis door de wereld

EIJKENSJ-fotoalbum005

Voetreis door de wereld

Herrinring  Aan de wereld reiziger J v Oosbree. Die zijn ries begon te AMSTERDAM  DEN 5.VIII.1902 en moest in 1916.door de Oorlog afbreken. Thans ben k weer van AMSTERDAM vertrokken, DEN,14,1,1924. om myn reis VOORT TE ZETTEN  VRYE PRYS

Jac Joh v OOSBREE

Bovenstaande tekst tref ik in deels vervaagde paarsige typeletters – of zijn het stempelletters? – op de achterkant van een merkwaardige foto. Er staat een man op naast een statief dat geen fotocamera draagt maar een stel stenen en – voorzover ik het kan zien – twee blanke sigarenkistjes. De kistjes zeggen: Ver trokken  14.1.1924.  En onder de foto de mededeling: VOETREIS DOOR DE WERELD.

Ik denk dat de gefotografeerde man de kaart gebruikte om geld in te zamelen. Vermoedelijk had hij een heel stapeltje bij zich. Wat de mensen wilden geven, liet hij aan hen over. Zo althans verklaar ik de woorden  ‘VRYE PRYS’.

Je zou het dus een bedelkaart kunnen noemen.

Ik kijk nog eens naar de man op de foto. Hoe oud zou hij zijn? Een jaar of veertig hooguit schat ik. Dat zou betekenen dat hij al op zijn 18de huis en haard verlaten heeft voor het eerste deel van zijn wereldreis.

Heel goed mogelijk.  Van 1902 tot 1916 heeft hij dus al rondgetrokken, veertien jaar die hem niet echt aan te zien zijn, vind ik. Misschien geheel ten onrechte, maar het lukt me helaas niet echt om de man te geloven. Wat een potsierlijke sjerp, ongetwijfeld in de kleuren rood, wit en blauw. En kijk eens naar zijn schoeisel. Zijn dat stevige  wandelschoenen of eerder pantoffels?

Toch geef ik onze voetreiziger het voordeel van de twijfel. En bij gebrek aan beter ga ik zelf op reis, het wereldwijde web op. De naam Van Oosbree blijkt in elk geval te bestaan. Maar nergens wordt een aldus genoemde persoon in verband gebracht met een wereldreis, laat staan een voetreis door de wereld.

Joep Eijkens

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Joep Eijkens: Foto te vernietigen, gevaarlijk!

EIJKENSJ-fotoalbum007

‘Foto te vernietigen, gevaarlijk!’

Vroeger ging ik met enige regelmaat op fotoboekenjacht in Brussel.

Ook de dagelijke vlooienmarkt op het Vossenplein leverde wel eens mooie vondsten op. Niet alleen boeken trouwens, want ook dozen vol foto’s, brieven en andere  persoonlijke bescheiden kunnen natuurlijk een schat bevatten.

Een van de laatste keren dat ik er kwam, was de markt eigenlijk al voorbij. Hier en daar lagen nog wat spullen die kennelijk achtergelaten waren voor de vuilnisophalers. Soms ging er bij zo’n hoopje rommel iemand staan die net deed of hij de eigenaar was. Zo kocht ik van een Marokkaanse jongeman een foto-album – waarover een andere keer misschien – na flink op de prijs afgedongen te hebben.

Verder lopend zag ik op de natte kinderkopjes diverse foto’s liggen. Eén ervan trok meteen mijn aandacht en die ziet u hierboven, precies zoals ik hem vond. Een met voeten getreden gezicht zou je kunnen zeggen.

Zo’n vuil, beschadigd en bijna vervaagd fotoportret zou de sfeer op kunnen roepen van een dramatische, letterlijk in de goot eindigende levensloop. Alsof het de persoon op de foto net zo vergaan is als de foto zelf. Maar in dit geval lijkt er weinig aan de hand.  Want wat lezen we op de achterkant?

Het kommissariaat – generaal

bij de gerechtelijke politie

verzoekt ons volgend

bericht mee te delen:

sedert gisteren zoekt men

de genaamde…..

gestalte…

gekleed in…

Deze persoon schijnt niet ten

volle in het bezit te zijn

van zijn geestelijke

vermogens.

(Foto te vernietigen,

gevaarlijk!)

 

Joep Eijkens

 

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), CRIME & PUNISHMENT


Joep Eijkens: Het soldatenleven is mooi

EIJKENSJ-fotoalbum004

Het soldatenleven is mooi

Ik weet al niet meer waar ik deze foto tegenkwam. Maar in elk geval op een van die talloze rommelmarkten die een verblijf in Pas-de-Calais en daaromtrent extra aantrekkelijk maken.

Een jaartal staat er niet op, maar vast staat wel dat de foto van de Eerste Wereldoorlog dateert.  Je kunt trouwens beter van een briefkaart spreken, want deze foto werd verstuurd door een Franse soldaat die kennelijk gelegerd was in Agen, zeg maar tussen Bordeaux en Toulouse.

Het handschrift is niet overal goed te lezen en bovendien rammelt de tekst nogal. Maar de voornaamste boodschap komt duidelijk over: ‘Ik ben nog altijd in goede gezondheid’. En: ‘Ik kan je zeggen dat het militaire leven een mooi leven is.’

Ja, ik ken de beelden van vrolijk lachende Franse soldaten die in de zomer van 1914 met de trein naar het front trokken alsof ze op vakantie gingen. Gewoon lekker een paar maanden die Duitsers in de pan hakken en dan weer terug naar huis… Wij weten natuurlijk wel beter.

Maar hier, op het moment van deze kaart, zag het leven van onze Jean er nog heel vrolijk uit. De soldaten hadden kennelijk nog de tijd om naar de kermis te gaan en zich daar te laten vereeuwigen in een nepvliegtuig, vliegend over Parijs. In de laatste regel van de briefkaart heeft  de afzender het over een ‘poupe damour. Zou hij zijn liefje nog terug gezien hebben? Het cijfer op de staart van het vliegtuig voorspelt in elk geval weinig goeds voor wie bijgelovig is.

Joep Eijkens

joepeijkens fotoalbum 

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Joep Eijkens: Verweesd

EIJKENSJ-fotoalbum002

Verweesd

Vier paar droeve ogen kijken naar een dode man op bed. Een moeder met haar drie zonen waarschijnlijk. En al even waarschijnlijk is het de vader van de drie jongens. De ogen van de rechter jongen staan nog het droevigst, misschien is er ook de vochtige glans van tranen. Zijn broer naast hem lijkt eerder te kijken naar vaders handen waar een rozenkrans omheen gelegd is. Een katholiek gezin, begin jaren zestig, ergens in België. Nee, oud is het gezinshoofd niet geworden, nog geen zestig vermoedelijk.

Maar wie is de vrouw die daar vriendelijk lachend de andere kant op kijkt vanaf de ingelijste foto tussen vader en moeder? Zijn eerste vrouw? Een geëmigreerde zus?  Een eerder overleden dochter? Geen antwoord. Het is stil in de kamer. Alleen het zuchten van de levenden is hoorbaar. En achter het gordijn de geluiden van de stad. Want buiten gaat het leven natuurlijk gewoon verder.

Stilte.

En dan de klik van het fototoestel van de fotograaf, de onzichtbare aanwezige.

Ik weet niet hoe deze foto uit het zicht raakte van de mij onbekende familie. Maar het zal wel gegaan zijn, zoals met zoveel verweesde foto’s. Als hun eigenaar sterft, worden ze weggegooid of komen op een rommelmarkt terecht. Alleen de mooiste of ontroerendste foto’s hebben soms het geluk aan een tweede leven te kunnen beginnen, zorgvuldig bewaard door hun gelukkige vinder. 

Joep Eijkens

Met dank aan Bert Bevers in Antwerpen, die deze bijzondere foto ‘tussen rommel in een bric-à-brakzaakje’ vond, zoals hij schreef.

joepeijkens fotoalbum 

fleursdumal.nl magazine

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography


Joep Eijkens: Meisje

EIJKENSJ-fotoalbum006

Meisje

Op de Tilburgse boekenmarkt kocht ik drie jaar geleden een fotoalbum dat de tand des tijds niet doorstaan had. Er zaten echter genoeg aardige foto’s in, waaronder verschillende uit het einde van de 19e eeuw.

Recenter leek me de direct in het oog vallende foto van een meisje met een grote witte strik in het haar.

Nu ik de foto opnieuw bekijk, valt me op hoe het meisje in de lens kijkt. Zelfverzekerd is niet het woord, maar last van verlegenheid schijnt zij niet te hebben. Ze moet dit vaker gedaan hebben, denk ik, en ze vindt het leuk. Nog wel – misschien een half jaar later niet meer. 

De fotograaf – is het haar vader? – heeft een mooi, zomers boeket op de tafel geplaatst dat fraai combineert met de rest van de achtergrond. Ja, de maker heeft wel oog voor compositie. De foto is trouwens afgedrukt op een soort papier dat aan het linnen van een schilderij doet denken. En opeens vraag ik me af of die witte strik er niet bij geretoucheerd is (als je dat zo mag zeggen). En ziet die achtergrond er eigenlijk ook niet uit als een decor?

Ach, wat doet dat ertoe, het is gewoon een mooie foto van een meisje dat al lang dood is.

Het zou mijn grootmoeder kunnen zijn.

Haar gezicht lijkt licht uit te stralen.

Joep Eijkens

joepeijkens fotoalbum 

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography


Joep Eijkens: Je allereerste herinnering

joepeijkens fotoalbum

In 2006 begon ik met een project over Tilburgse familiefoto’s, foto’s uit familiealbums van Tilburgers uit alle lagen van de bevolking. Dat project leidde in 2009 tot de publicatie van het boek Tilburgs familiealbum. Sindsdien werk ik verder aan een vervolg op de website van het Stadsmuseum Tilburg.

Bij het bekijken van de duizenden kiekjes die al die jaren onder mijn ogen zijn gekomen, legde ik af en toe een foto apart. En dat doe ik nog steeds. Nu eens omdat het beeld me intrigeert, in de zin van: waarom is deze foto eigenlijk gemaakt, wat is hier aan de hand? Dan weer omdat ik het gewoon een bijzondere foto vind.
Met Tilburg hoeven die foto’s ook niks te maken te hebben. Nu eens tref ik ze aan in een familiealbum, dan weer op een rommelmarkt of in een tweedehandsboekenzaak, of dat nu in Nederland is of elders. En die foto’s bewaar ik in een apart album.

De komende tijd passeren enige foto’s uit dat album de revue in deze nieuwe rubriek, vergezeld van een meestal korte tekst. Maar het hoeft natuurlijk niet te blijven bij éénrichtingsverkeer. Hebt u zelf ook een ongewone, bijzondere, raadselachtige of anderszins opmerkelijke foto in uw bezit? Dan kunt u mij een scan sturen via deze website emailadres: redactie@fleursdumal.nl

Zet er dan wel bij wat u zelf van de foto in kwestie kunt vertellen – hoe weing ook – zodat ik de betreffende informatie eventueel in mijn stukje kan verwerken. En een telefoonnummer is ook handig – voor een nadere toelichting over en weer. Ook aparte albums of verzamelingen mogen uiteraard gemeld worden.
En voor alle duidelijkheid: de foto’s hoeven er absoluut niet perfect uit te zien om over technische onvolkomenheden nog te zwijgen. 

De ervaring leert dat ‘mislukte’ foto’s in dit genre doorgaans hoger scoren dan ‘gelukte’.

Joep Eijkens (febr. 2014)

EIJKENSJ-fotoalbum001

Fotoalbum Joep Eijkens

Je allereerste herinnering

Ik ken een antiquaar die alles wat hij in boeken tegenkomt in een apart laatje legt. Er zitten briefjes bij, postzegels, medailles, bidprentjes en foto’s. Zelf heb ik ook wel eens een fotootje aangetroffen in een oud boek en dat was dit kiekje. Wat voor boek het was is me ontschoten, maar dat is ook helemaal niet belangrijk. Het zou waarschijnlijk ook niks geholpen hebben om wat meer te weten te komen over de mensen op de foto.

Een kind op de schoot van zijn moeder waarschijnlijk. Een jongetje. Of toch een meisje? Het is vooral de blik waarmee dat kleine kind de wereld in kijkt die me treft. Mankeert het iets aan zijn ogen? Maar een zorgenkindje, nee, dat zou ik niet zeggen. Er liggen nog maar een paar stukjes van de witte snee brood op het bordje en het kind eet zo te zien rustig verder terwijl zijn moeder flink doorpraat. Nee, ze zijn niet thuis. Aan dat linker stoeltje te zien denk ik eerder aan een café – ook de donkerte rechts waarin een schoen opblinkt past daar wel bij. Misschien een familiefeestje, de kleine is wakker geworden en krijgt ook wat te eten en te drinken. Misschien is het zo’n zeldzaam moment dat je je vele jaren later weer herinnert, je allereerste herinnering. Dat een deur opeens open ging, dat je uit bed getild werd, naar beneden gedragen en opeens in een helverlichte ruimte was met overal mensen om je heen en de geur van sigaren en sigaretten en de hoge stem van je moeder.

Joep Eijkens

fleursdumal.nl magazine

eerder gepubliceerd op www.cubra.nl

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)


Older Entries »« Newer Entries

Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature